Ruhumdaki delik; saniyeler geçtikçe büyüyorsun.  

Biliyorum, yalnızlaştığını... 

O derin dehlizlerde boğulduğunu biliyorum.  

Dünyanın insanlarının her birinin seni yok etmek için var olduğunu düşündüğünü biliyorum. 

Ve hatta Tanrı'nın yağmuru bile kendini iyi hissetmemen için yağdırmadığını düşündüğünü...

Biliyorum.  

Tüm dünyayı düzeltmek için çırpındığını, çırpındıkça yorulduğunu, her yorulduğunda biraz daha öldüğünü...

Hepsini biliyorum.

İçimde bir yerlerde yaşıyorsun, beni duyuyorsun.

Sana yenilmemek için elimden geleni yaptım, yıllarca ve yıllarca 

Bazı zamanlar hiç üşenmeden her gün savaştım seninle 

Artık senin kazandığını düşünmeye başlıyorum biliyor musun 

Sana benzemeye başlıyorum.. 

İnsanlardan uzak, kölesi olunan teknolojilerinden uzak, yemekten uzak, içmekten uzak her şeyden uzak bir yerde, istiyorum ki bu dünyadaki ömrüm son bulsun. Belki huzurlu hissederiz o zaman.

Bunları daha önceden sen isterdin; ve ben sana derdim ki kendine gel!

Hayat güzel, dünya onca olan savaşa rağmen güzel, insanlar içlerindeki kötülüğe rağmen yine güzel.  

Zaman geçtikçe dediklerimin boş bir teselliden ibaret olduğunu gördüm. 

Haklıymışsın... 

Bu hava solunmayacak kadar kirli, bu insanlar yüzlerine gülümsenmeyecek kadar kötüler. 

Güzel olan tek şey.. güzel olan tek şey.. sevgi

Birini sevmek, bir hayvanın başını okşamak, doğayı sevmek, müziği evet müziği sevmek, hatta yalnızlığı sevmek bile sayılabilir  

Benim şu hayatta tutunabildiğim tek şey birilerini hala seviyor oluşum.. 

O kadar yorgun olmama rağmen hala çaba sarf ediyor oluşumun tek sebebi sevgi 

Sevgi uğruna savaşılacak kadar güzel ve eşsiz 

İnkar edemem.  

Ancak fedakarlıklarımın sonu yok ve ben tükendim  

Ya da az bir zaman sonra tükeneceğim. Ama öyle veya böyle bu yolun sonuna geleceğim. 

Tahammül sınırlarımın ırzına geçildi. 

Dişlerimi sıka sıka yaşıyorum günlerimi  

En zoru ne biliyor musun 

Uğruna kendini tükettiğin insanların seni görmezden gelmesi

Herkes kendi yaşamında. Bencilliklerinde boğulacaklar hepsi

Bak sadece sen ve ben varız ruhumdaki delik...

Tek tesellim kendim.  

Nefes alamıyorum biliyor musun. Kuru kalabalık boğuyor beni.

Gözlerim dolu dolu yaşamaktan da usandım. Vicdanımdan da yoruldum. 

Asla bitmez yılmışlıklarım, sayfalarca, ciltlerce sürer, peşinden de sürükler...

İhtiyacım olan bir el... Bulunduğum bu dipten beni tutup çıkaracak sıcak bir el.  

Olur da uzanmazsa o el , üzgünüm ruhumdaki delik artik gitmemiz gerekecek.